Nightmare Warriors

Uciechy? Wybacz, ale w anime siedzę bardziej lub mniej ok. 10 lat, i daję sobie prawo do uznania tego odcinka za ohydnie schematyczny. Słodka dziewczynka, piskliwe głosy, dwójka za którą dam głowę, że pod koniec się zejdą, tkliwość do cna, niczym w Chobitsie. Może w innych odcinkach jest coś, co pozwalałoby na przytaczanie tutaj rewelacyjnego Elfen Lied, ale na własną rękę szukać już nie zamierzam - się sparzyłam.

Skoro postrzegasz Elfen Lied za tytuł komediowy, nie dziwię się, skąd to złe skojarzenie z Kanonem. Elfied Lied ma szokować. Znajdź w sieci pierwszy odcinek - imho lepsze medium niż manga w tym przypadku, nastrój buduje muzyka, mamy dynamikę miast statycznych obrazków, jest krew, brutalna przemoc, się dzieje!

Z poważniejszych tytułów PIEJĘ Z ZACHWYTU w przypadku Death Note. Tytuł ostatnimi czasy znany w środowisku mangowym tak, jak każdy zna własną kieszeń - jeden z genialniejszych tytułów, co wyszedł przez ostatnie lata. Budzi bardzo duże emocje i prezentuje dobry kunszt "techniczny" (że tak rozbiorę chłodno na kawałki, i ocenię scenariusz, kreskę, psychologię postaci, stopniowanie napięcia, rozmieszczenie kadrów, etc).

Inuyasha ssie.

Księzniczka Mononoke - jak najbardziej tak! Generalnie polecam wszystkie filmy Hayao Miyazakiego (od dzieł jego syna trzymać się raczej z daleka - wiele nie stracicie), z wskazaniem na Spirited Away, co Oskara zgarnęło za najlepszy film animowany.. rok temu? Dwa? Silnie promowany Ruchomy Zamek Hauru też wart obejrzenia. Ten człowiek ma coś w sobie, i nie tworzy byle czego. Każda premiera Jego filmu w Japonii zahacza wręcz o miano święta narodowego.

Z komedii - przede wszystkim "Cześc, Michael!", no bo jakże by inaczej ; d

I swoją drogą - teraz biorę się za czytanie mangi "Gyo". Ten horror jest prze. Jak kto chce, to linkiem rzucę.

1. Miyazaki - aż się dziwię, żes nie poznał. Ma bardzo charakterystyczne dzieła, i choćby po kresce i specyficznej "psychodelii" idzie zauważyć podobieństwo.

2. Link do Gyo - http://www.onemanga.com/Gyo/1/ . Zawsze miałam na to chrapkę, i jak tylko przesłucham album Ayreonu czytam do późnych godzin nocnych.

3. A na Death Note masz wręcz nakaz zapoznania się, bo to staje się powoli klasyką, i to przegenialną - znać trzeba. Poza tym, to sama przyjemność, a i tytuł wyższych lotów (popularność takiego Naruto, z tym że nie oszukujmy się - porównuję teraz DN to tego mało poważnego i ambitnego, acz wciągającego tytułu).

Myślałem, że będę się mordował z paskudztwem, jednak nie. Pierwsze anime, w którym po "smutnej" scenie: dziewczynka - chora mamusia - mieli iść do ZOO jak wyzdrowieje - ale jej stan się pogarsza - łzy - lekarz kręci głową - więcej łez - mamusia zabiera jednak dziecko do ZOO, bo czuje że i tak stan jest krytyczy - zasłabła  siedzą w parku - więcej łez - mamusia leży bezwładnie na łóżku - lekarz znów patrzy wzrokiem, w którym nie ma nadziei - noc - ranek - MAMUSIA ZDROWIEJE ! Dwie sceny później mała i dostaje w kość, ale nie ma to nic wspólnego z chorobą mamy.

Są i głupawki:

- Lubię chrupać też marcheweczki.
- Demony nie polują na mnie, tylko na CIEBIE.

Bajka co chwila zaskakuje, a schematy akurat wydają mi się być łamane dość regularnie, choć fakt- nie przepuściłem przez siebie tylu anime, co Ty.

P.S.
Nie zanosi się na to, by główny bohater miał się ku którejkolwiek z dziewcząt z początku ( w odcinku 15/24).

Dlaczego określenie "bajka" Ci się nie podoba? "Bajeczka" faktycznie deprecjonuje utwór, ale bajka? Z pewnością w tym kontekście jest błędem językowym. Tyle, że "animacja" brzmi bezdusznie. Kreskówka nie lepiej. "Baśń" szlachetniej, ale do niewielu anime pasuje, może do Inuyashy, Hauru, czy Mononoke, z tych które znam. Za to "bajka" kojarzy mi się z czymś miłym.

A Kanon właśnie jest sympatyczny. Historia rysuje się groteskowo, sama oprawa drażni, ale często zdarza się coś z zupełnie innej beczki. Wzrusza akurat nie tam, gdzie ma wzruszać, ale jednak. To co zapowiada się jako makabreska szybko zostaje rozładowane... Podoba mi się.

Scena z kotkiem zrobiła na mnie większe wrażenie, niż odrywane nóżki w Elfen Liedzie.

Swoją drogą, znalazłem w sieci informację, że są dwa "Kanony". Pełen tytuł tego, który mi się spodobał to "Kanon 2006".

P.S.
Nie zanosi się na to, by główny bohater miał się ku którejkolwiek z dziewcząt z początku ( w odcinku 15/24).

było odpowiedzią na:

Słodka dziewczynka, piskliwe głosy, dwójka za którą dam głowę, że pod koniec się zejdą.

Rozumiem.

Death Note jest klasą samą w sobie, i nie ma specjalnie po co komentować. Tyle, co może podpytam o wrażenia z oglądania anime, bo ja raczej dobrałam się do komiksu.
Pamiętam tylko, że muzyka i animacja były na dobrym poziomie.

W tym momencie właśnie czytam Gyo - dobry horror, o którym już wspominałam.

http://www.veoh.com/static/flash/player … &version=4

Nie znalazłem jeszcze bardziej durnego anime. Fajnie się ogląda, przynajmniej przez chwilę. Pipiru- piru-piru-pipirru-pi!

Ostatnio edytowany przez [NW] Zenon (2008-06-17 14:14:30)

Full Metal zgarnia ponoć różne nagrody, wygrywa w plebiscytach popularności - kupowałam swego czasu mangę z JPFu, z anime nie miałam styczności - ale krąży opinia, że to bardzo dobry tytuł.

Co do Bleacha - jak to ja, miałam styczność głównie z mangą (+ kilka wybiórczych odcinków anime). Na początku trochę bawi, odstraszając lekko schematami - potem kompletnie zniechęcając od dalszego poznawania. Tabun wrogów, jeden sprawiedliwy (Ichigo) który ma za zadanie pokonać ich w dłużących się walkach, odwlekany koniec wątku... nie spodobało mi sie - dużo hałasu o nic. Za to plus za przyjemny zespół Orange Range, który stworzył opening pt. "Asterix" - swego czasu zasłuchiwałam się w tym bandzie.

Natomiast przypomniałam sobie o bardzo dobrym tytule, co się tyczy japońskiej animacji - Chrno Crusade. Oglądałam w wieku 14 lat, byłam pod wrażeniem - i czas bynajmniej tego nie zmienił. Gorąco polecam.

Naruto był moją wielką miłością - i do dziś mam portret Kakashiego oprawiony w ramkę, powieszony na ścianie pokoju ; d To tylko troszkę bardziej popularny tasiemiec, ale jak wciąga!

Ostatnio edytowany przez Revv (2008-06-17 23:06:16)

"a jak by nie patrzec wielu chlopakow to kreci"

Po to są shonen pełne bijatyk, przemocy i biuściastych panienek ; ] Między nami - prywatnie to mój ulubiony gatunek - gdzieś pomiędzy nieprzyzwoitymi yaoi ; d

Jak już obracamy się wśród takich tytułów - warto zapoznać się z Flame of Recca. Nie przypominam sobie, żeby kiedykolwiek autor mangi tak bardzo rozwinął swoje umiejętności podczas tworzenia jakiegoś tytułu. Seria również tasiemcowa, bijatyki w formie turnieju, ale jest przyjemnie.

Full Metal Alchemist - niezłe. Bleach mi się podobał z początku, ale odpadłem po akcji w Społeczności dusz. Lubię walki w anime, ale nie lubię anime, składającego się z samych walk. Bankai. Bankai. BAN- KAIII !!! Ichigo prze do przodu, a gdy nie daje rady ktoś zapewnia mu kiludniowy trening, po którym nie ma na niego mocnych... nie. Choć gdybym miał powiesić sobie obrazek jakiegokolwiek bohatera anime w pokoju, to pewnie byłaby to Rukia. (Tylko ten głos - ciarki przechodzą. Przepity, przepalony, wiecznie poirytowany).
Naruto niby nie lepsze (RASENGAN!!!), ale... lepsze. Oglądam jak akurat gdzieś jadę. Dattebayo.com - > download, a potem z laptopa w pociągu. Ok. 50odcinków Shippuundena zaległości - starczy mi jeszcze na długo. Sympatyczne, wciągające. Jak 99% oglądających pewwnie, czekam aż pojawi się Hinata i zawsze się irytuję, gdy autorzy mnie podpuszczają. No i Naruto lubię. Ichigo - nie. 

Chrno Crusade - TAK. Raz się zdażyło coś ciekawego i krótkiego, z domkniętą fabułą.

Nikt nie kliknął w link? Polecam, głupsze nawet od Dragon-Halfa (Choć mniej zabawne).

Green Green -TAK. Widziałem, doceniłem, ale to dziwne, że polecasz mi coś, po czym dzieciom nie śnią się koszmary...
Enichu - kiedyś zobaczę, jak skończę Death Note-a.

Na mój link kliknij, co Ci szkodzi. Setozz wymiękł, jak napisał, przed końcem odcinka. Kto wytrzyma dłużej?

Nie mogę edytować postów, nie wiem dlaczego. Dlatego uzupełnię w nowym.
Chodziło mi o coś "ciekawego, krótkiego, po czym nie miałbym poczucia niedosytu". Historia została opowiedziana, wszystko, czego byłem ciekaw się wyjaśniło, a główni bohaterowie chociaż przez minutkę byli szczęśliwi.